Meditatie over Johannes 4:34-38
De discipelen maken zich zorgen. Hun Heere eet niet. Hoe kan dat? Je hebt toch honger, als je aan het einde bent gekomen van een lange, hete reisdag? Heeft iemand anders Hem te eten gegeven? De discipelen begrijpen er niets van.
Maar Jezus heeft niet gegeten. Tenminste, niet voedsel waar de discipelen het over hebben. Jezus heeft ander eten gehad. Zijn hemelse Vader heeft Hem gevoed met iets veel mooiers dan een maaltijd. Wat is er gebeurd? Jezus mocht deze Samaritaanse vrouw ontmoeten. En haar ogen openen, dat de Man met wie zij sprak de Christus is, de Zoon van God, de Redder van de wereld. Dát is voedsel voor Jezus. Dat geeft Hem zoveel vreugde en kracht en energie.
Voor ons is dat toch onvoorstelbaar. Wij hebben eten nodig. We klagen zelfs al snel, als het eten niet op tijd klaar is. Of niet lekker genoeg is. Of niet gaar is. Of noem maar op. Laat staan dat we een maaltijd overslaan, om Bijbelstudie te kunnen doen. Toch is dit voor Jezus realiteit. Niet alleen in ‘extreme’ situaties en uitzonderingen. Nee, echt, dagelijkse realiteit. Hij deelt liever genade uit, dan dat Hij brood ontvangt. Ook al schreeuwt zijn lichaam om eten. Daarin toont Hij het hart van zijn Vader. Want ook zijn hemelse Vader wil genade uitdelen. Wil mensen redden. Daartoe had Hij Zijn Zoon naar deze wereld gezonden, opdat een ieder die in Hem geloofd, niet verloren gaat, maar het eeuwige leven heeft.
Het hart van God de Vader en God de Zoon gaat uit – zelfs naar deze Samaritaanse vrouw. Zelfs, zeg ik. Want Samaritanen waren gehaat volk. Veracht volk. In de ogen van Joden stonden ze gelijk aan mensen die door demonen bezeten waren. Maar dat geldt niet voor Jezus. In zijn ogen is deze vrouw een uniek schepsel, met een eeuwige ziel. En mag ze door de kracht van de Geest gebracht worden tot geloof. Ja, tot eeuwige redding.
De Heere Jezus is de Redder van de wereld. Hij verkoos gehoorzaamheid boven eten. Hij verkoos te luisteren naar God in plaats van de listen van de duivel (Mat. 4, verzoekingen in de woestijn). Ja, Hij verkoos dorst aan het kruishout. Hij verkoos zijn lichaam te offeren. Hij verkoos de vloek van God. Om Redder te zijn voor u, jou en mij. Wat een wonder! Kent u Hem? Ken jij Hem? Als Redder van de wereld? Als jouw Redder?
Als je zó Jezus kent, dan mag je uitdelen! Dan mag je hart uitgaan naar anderen om ons heen. Om, net als wat Jezus doet, het evangelie uit te delen! Om over Hem te spreken, die onze Redder is. Ja, die de Redder is van de wereld! Als je in Jezus gelooft, dan wordt je ook aan Hem gelijk gemaakt, door Gods Geest. Dan wordt je vernieuwd naar zijn beeld. Dus mag je ook iets van dit verlangen opmerken in je leven. Dat je bereid bent om je voedsel te laten staan, om Gods wil te kunnen doen. Dat je bereid bent om eens te vasten, en zo te focussen op God. Waarom niet? Omdat we niet zonder kunnen? Omdat we meer verlangen naar eten dan naar God?
Denk er maar eens over na. Een week zonder social media. Een week zonder koffie. Een week zonder vlees. Om je te richten op God. Zou jij het kunnen?
Een preek over deze tekst is via deze link na te luisteren (de preek begint vanaf 29.40).